W 1938 roku oddano do użytkowania piękny modernistyczny budynek w zakolu rzeki Białej. Losy ludzi i domów sprawiły, że w mieszkaniu nie było nawet tynków. Pełna cegła masywnych ścian i Amerykański Orzech dały tyle ciepła, że pozostałe umeblowanie kontynuujemy jako szarości betonu i płomieniowany Nero Africa. Szpaler południowych okien wycisza od pobliskiego ronda czwarta kondygnacja. Łazienka z prysznicem jako półotwarte odgałęzienie sypialni, toaleta i foyer opierają się na wspólnej ścianie –  reprodukcji Jacksona Pollocka drukowanej na hartowanej szybie. Drzwi i meble tworzone specjalnie dla tego mieszkania.